ေလာကၾကီးမွာရွိၾကေသာ လူသားတုိ႔အတြက္ ေကာင္းက်ဳိးကုိသာရည္ရြယ္၍ ဤစာသားကုိ ေရးသားရျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စာေပကုိျမတ္ႏုိးၾကေသာ စာေပပရိတ္သတ္အတြက္ အမွားအယြင္းပါခဲ့ပါလွ်င္ အၾကံေပးပါရန္ ေရွးဦးပထမ အႏူးညြတ္ေျပာပါရေစ။ ယၡဳ စာေရးသူအေနျဖင့္ ထက္၍ဆုိခ်င္သည္မွာ တုိက္ဆုိင္မႈေလးေတြရွိခဲ့ပါလွ်င္လည္း ခြင့္ျပဳေပးပါရန္ ေျပာဆုိအပ္သည္။ ယခုအခါ ဤစာအုပ္ေလးကုိ ေရးသားရျခင္းသည္ အေကာင္းကုိသာ ရည္ညြန္းေစခ်င္ပါသည္။ အဘယ္လည္းဆုိသည္မွာ ခ်မ္းသာျခင္း၏ရလာဒ္သည္ ေလာကလူသားတုိင္းကလုိခ်င္ ေတာင္းတ ျခင္းေၾကာင့္သာျဖစ္ေပသည္။ သုိ႔ေသာ္ပညာသင္ၾကားရန္ပင္ေမ့ေလွ်ာ့သြားၾကသည္ အမွန္ပင္ျဖစ္ေပ သည္။ ထုိအရာေတြကုိ ျပန္၍စဥ္းစားၾကလွ်င္ ပထမအရြယ္တြင္ စာေပသင္ၾကားရန္လုိေပသည္။ ထုိသုိ႔ဆုိရျခင္းမွာ ေရွးထုံးကုိ မပယ္မူ၍ထက္ဆုိဦးအံ။ ေရွးပညာရွိတုိ႔၏ အယူအဆ အေတြးအေခၚ သည္ ေနာက္ေနာက္ေသာ ပညာရွင္တုိ႔အတြက္ လက္နက္ေကာင္းသဖြယ္ပင္ျဖစ္သည္ဆုိသည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္ေပသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ ေအာက္ပါလကၤာကုိၾကည့္၍သိႏုိင္ပါသည္။

ပညာတန္ေဆာင္၊ ဥာဏ္အေရာင္ကား

မုိက္ေမွာင္ေဖ်ာက္ပယ္၊ ခ်မ္းသာၾကြယ္၏

တင့္တယ္ၾကီးပြား၊ က်င့္တရားကား

ထား စား ရင္းႏွီး၊ သုိမွီးအထူး

ဆည္းပူးဒါန၊ သီလ ကုိယ္က်င့္

ႏွဳိင္းခ်င့္ပညာ၊ မကြာသတိ

အျမဲရွိသည္၊ က၀ိသူမြန္ က်င့္ထုံးတည္း.......။ ။ ဟူ၍

ေရွးေရွးက၀ိသူမြန္တုိ႔၏ လကၤာကုိေထာက္ဆေသာအားျဖင့္ ယခုအခါစာေရးသူသည္ ဤ ခ်မ္းသာျခင္း ၏ ရလာဒ္ပညာ ကုိ ေရးသားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေခတ္ပညာေရးတုိ႔သည္ ဒီေရပမာကဲ့သုိ႔ တုိးတက္လာ ေသာ ဒီေခတ္ဒီအခါသည္ ပညာေရးတုိးတက္သည္ႏွင့္အမွ် သိပၸံအတက္ပညာတုိ႔သည္လည္း တေန႔တျခား တုိးတက္ေနေပသည္။ လူသားတုိင္း လူသားတုိင္း တစ္ဦးခ်င္းဆီမွာ အတက္ပညာ တစ္ခု သုိ႔မဟုတ္ ပညာရပ္ တစ္ရပ္ရွိေနျပီျဖစ္ေသာ္လည္း စာေရးသူအေနျဖင့္ ဘ၀င္မမွ်ျဖစ္ေနမိပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ လူေတာ္လူမြန္ မရွာေသာ ဒီေခတ္ ဒီအခါ၌ကား ေတာ္လြန္း ခၽြန္လြန္းေသာ လူည္ခၽြန္မ်ားျပား သည္ထက္မ်ားျပားေစရန္အတြက္ စာေရးသူသည္ ပုိ၍ေတာ္ေစေရးႏွင့္ ပညာ၏ခ်မ္းသာကုိရရွိႏုိင္ေရး အတြက္ ထပ္မံကာ ဤမည္ေသာ “ခ်မ္းသာျခင္း၏ရလာဒ္ပညာ” ကုိ ေရးသားအပ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ပညာရွင္မဟုတ္ေသးေသာ္လည္း အမွားရွိႏုိင္ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စာေပျမတ္ႏုိးသူတုိ႔က အၾကံျပဳႏုိင္ပါ သည္။ အမွားပါလွ်င္လည္း ခြင့္လြတ္ေပးပါရန္ အႏူးညြတ္ထက္၍ ေျပာဆုိအပ္ပါသည္။

စာေရးသူ

ပုည(ရာမည)

၀ီရိယ ႏွင့္ လူသား

အခ်ိန္သည္ ဒီေရပမာ ရုတ္တရက္ ကုန္ဆုံးသြားၾကကုန္၏။ တေန႔တာ အလုပ္ကုိ လုပ္ၾကကုန္ေသာ လူသားတုိ႔သည္ ေန႔ရက္ေတြတာ ကုန္ဆုံးသြားၾကကုန္၏။ အလုပ္တုိ႔သည္သာ မကုန္ဆုံးပဲ ရွိေနျမဲ ရွိေနခဲ့ၾကကုန္၏။ အခ်ဳိ႕ေသာလူသားတုိ႔သည္ ျပင္းရိၾကကုန္၏။ အခ်ဳိ႕ေသာလူသားတုိ႔သည္ ပ်က္စီးၾကကုန္၏။ အခ်ဳိ႕ေသာလူသားတုိ႔သည္ ဥာဏ္ျဖင့္ဆင္ျခင္သိျမင္ၾကကုန္၏။ အခ်ဳိ႕ေသာ လူသားတုိ႔သည္ လုံ႔လ ၀ီရိယ အားထုတ္ျခင္းကုိျပဳလုပ္ၾကကုန္၏။ ဤကဲ့သုိ႔ ျပင္းရိျခင္း ပ်က္စီးျခင္းတုိ႔သည္ ၀ီရိယမဲ့ေသာ လူသားထံ၌တည္ရွိေနျခင္းေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ သူတုိ႔သည္ အခ်ိန္ကုန္သည္ႏွင့္အမွ်လည္းေကာင္း အရြယ္ၾကီး အသက္ၾကီးလာသည္ႏွင့္အမွ် ဆင္းရဲျခင္းဒုကၡ သုကၡေပါင္းမ်ားစြာတုိ႔သည္ ခံၾကရကုန္၏။ ထုိမွမဟုတ္မူ၍ ဥာဏ္ျဖင့္ ဆင္ျခင္သိျမင္ျခင္း လုံ႔လ ၀ီရိယ အားထုတ္ျခင္းျဖင့္ျပဳလုပ္ၾကကုန္ေသာ လူသားတုိ႔သည္ တစ္ေန႔တျခားတူမတူေအာင္ တုိးတက္လာၾက ကုန္၏။ ထုိ၀ီရိယႏွင့္ ျပည့္စုံေသာလူသားသည္ ေအာင္ျမင္မႈ၏ သရဖူကုိ အနီးကပ္ဆုံးရယူပုိင္ဆုိင္ခြင့္ အရွိဆုံးသူျဖစ္လာၾက၏။ ကမၻာေပၚတြင္ အေက်ာ္ၾကားဆုံး ခ်မ္းသာလြန္းေသာ အထူးခၽြန္ဆုံးေသာ အဘက္ဘက္ကျပည့္စုံၾကြယ္၀လာေသာ ပုဂၢဳလ္တုိ႔သည္ တစ္နည္းေျပာရလွ်င္ ၀ီရိယႏွင့္လူသားတုိ႔ သည္ပင္ အေကာင္းဆုံး ၀ီရိယႏွင့္က်ဳိးစားအားထုတ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

Posted in: